HET JAAR VAN DE GEIT THE YEAR OF THE GOAT

230515

Het is een bijzonder jaar. Waarom precies weet ik eigenlijk niet, ik zal proberen een opsomming te maken.

Altijd kijk ik naar de natuur. Letterlijk en figuurlijk. Het is nu mei en de bomen buiten zijn groen. Dat zie ik vanuit de keuken, vanuit de woonkamer en het is groen rondom het atelier. Dat is misschien de reden dat de geit in het groen staat. Of omdat de kleur van Rotterdam groen is. Of omdat de geit vaak in het gras staat. Een stukje verderop, iets na de woonmall Alexandrium in Rotterdam staat de geit in het gras. Met een lijn aan een paaltje. De drukke verkeersweg naar Rotterdam centrum loopt er pal naast. De geit heeft er ogenschijnlijk geen last van. Hij graast wat en soms ligt hij loom in het gras. Ook van zijn beperkingsruimte heeft hij zo op het eerste gezicht geen last.

Ik heb eerder vertelt dat ik graag vogels schilder vanwege hun vrijheid in de lucht. Een schijnbare vrijheid heb ik dat genoemd. Want ook vogels moeten zorgen voor een nest, voor voldoende voedsel en hebben te maken met de perikelen van de natuur. En wie weet of ze het warm of koud hebben.

De geit lijkt vrij, ook al zit hij vast met een lijn aan een paal in de grond.

En wie zegt dat wij vrij zijn?

We zitten vast aan hypotheken, huren, een vaste baan, allerlei materiële zaken waarvoor we moeten werken. Eigen keuze voor een studie en baan is op het moment niet helemaal in the picture. Een opleiding aan de kunstacademie biedt geen vooruitzicht op een behoorlijk maandsalaris.

Het is een bijzonder jaar. Nu al een aantal maanden onderweg. En ik ervaar het op deze manier: een jaar van groei, een jaar van overwegingen, een jaar van vragen en antwoorden. De kleur groen staat voor groei. Het jaar van de geit voor een stormachtig en afwisselend jaar. Misschien of wellicht zeker dat dit gepaard gaat met groei.

In Zeeland ben ik opgegroeid, letterlijk, tussen het groen, op het platteland. Dat zit nog steeds in mij, als een basis voor wie ik ben, maar ook voor wat ik wil. Leven met de natuur, zoveel mogelijk met ruimte en vrijheid. Overal waren er boerderijen met dieren dichtbij huis. Nu in de stad zie je diezelfde dieren vaak alleen in de supermarkt, een geslacht stukje vlees of vis in een plastic bakje. Die dieren in Zeeland werden ook gegeten, maar het was anders: dichter bij de natuur, dichter bij leven en dood. En natuurlijker.

It’s a remarkable year. I wonder why, so I’ll try to make a summary.

Nature is my favorite item to watch. Literally and  figuratively. Now it’s May and the trees are green. It’s my view from the kitchen, the livingroom and all around the studio. That’s perhaps the reason that the goat’s been drawn in green. Or because the colour of Rotterdam is green. A bit further down a busy road, next to the largest and most well-known superstore the Woonmall Alexandrium in Rotterdam the goat stands in the grass. On a leash. Apparently he looks at ease, eats and sleeps.

A while ago I told that I’d like to paint birds because of their freedom in flight. It looks like freedom, but is it? They too have to provide a nest and food. And have to deal with nature’s risks. Who knows if they’re hot or cold?

The goat appears to be free, even leashed.

And who says that we’re free?

We’re stuck to mortgages, rent, a steady job, all kind of materials that need money and hard work.

Choice of study or jobs seems far away right now. And an education at the Academy of Arts offers no view on a steady payroll.

It’s a remarkable year. Already several months on the way. I experience it as a year of growth, a year of reflections and a year of questions and answers.

The colour green stands for growth. The year of the goat for a stormy and variable year, which growth requires.

In Zeeland I grew up amongst the green in the country. That feeling is still inside me as a foundation of who I am and who I want to be. Living with nature, as much as possible, with space and freedom. Everywhere there were farms with animals close to home. We, in the city, see those animals often only chopped in plastic bags. They did eat those animals in Zeeland as well, but in a different manner: closer to nature, closer to life and dead. And in a more natural way.

Leave a comment